صدای جامعه کارگری برای مزد شنیده نمی‌شود

برخی مسئولان وزارت کار می‌گویند «اگر واحدی با مشکل کمبود نیرو و عدم تقاضای استخدام به خاطر مزد کم مواجه است، خود اقدام به افزایش مزد کند» اما کارگران توان چانه زنی مزدی در واحدها را ندارند.

برخی واحدها هنوز هم برای کار کردن کارگران چک سفید امضا و قراردادهای موقت ماهیانه دارند. در چنین شرایطی و با چنین کارفرمایانی، چه انتظاری وجود دارد که کارفرما خود داوطلبانه رقم عادلانه مزد پرداخت کند؟

جامعه کارگری در ایران چنان قدرتی ندارد که در موضوع مزد صدایش به جایی برسد. مساله ما با نیروی کاری است که کارفرما برای تداوم کار آن‌ها اساسا وارد مذاکره با آنان نمی‌شود.