وعده‌های پزشکیان به اهل‌سنت و کُردها تاریخ مصرف انتخاباتی داشت!

موکریان آنلاین | ابراهیم عثمانی؛ مسعود پزشکیان، با وعده‌های فراوان و قول‌های دلگرم‌کننده، به جامعه اهل سنت اطمینان داد که در دولت چهاردهم نخبه‌های کُرد و اهل سنت حضور خواهند داشت و نقش فعالی ایفا خواهند کرد. اما این وعده‌ها به زودی معلوم شد که تنها ابزارهای تبلیغاتی بوده‌اند و هیچ‌کدام به واقعیت نپیوستند.

این مسئله، نه تنها نشانگر عدم صداقت و شفافیت در سیاست‌های انتخاباتی پزشکیان و تیم او است، بلکه حاکی از آن است که تعهدات به اقلیت‌ها و جوامع مختلف تنها برای جلب آرا و افزایش مشارکت مردمی بوده است. این رفتار، به‌وضوح نشان می‌دهد که حقوق و خواسته‌های جامعه اهل سنت و نخبگان کُرد در برنامه‌های سیاسی به‌طور جدی مورد توجه قرار نگرفته و نادیده گرفته شده است.

عدم حضور هیچ نخبه کُرد و اهل سنتی در کابینه دولت چهاردهم، آن هم پس از وعده‌های متعدد و قول‌های داده شده، موجب سرخوردگی و ناامیدی بسیاری از نخبگان در این جوامع شده است. این بی‌توجهی به مطالبات و نیازهای جوامع مختلف، می‌تواند تبعات منفی گسترده‌ای در پی داشته باشد. بدون شک، این رفتار در میزان مشارکت مردم در انتخابات دوره‌های آینده تاثیر بسیار منفی خواهد گذاشت و ممکن است بسیاری از افراد را از حضور در فرآیندهای انتخاباتی منصرف کند.

عدم وفای به عهد و قول‌های واهی و دروغین، نه تنها به اعتماد عمومی لطمه می‌زند، بلکه باعث می‌شود تا افراد نسبت به صداقت و کارآمدی مجموعه سیاست‌گذاری، دولتی و نمایندگان آن تردید کنند. جامعه اهل سنت و نخبگان کُرد، همواره خواستار عدالت و برابری بوده‌اند و انتظار داشتند که با حضور فعال در دولت و کابینه، بتوانند به بهبود وضعیت و شرایط خود کمک کنند. اما با این وضعیت، امید بسیاری از آن‌ها به ناامیدی بدل شده است.

براساس اطلاعات موثق از منابع آگاه؛ در لیست اعلامی کابینه دولت چهاردهم که قراراست روز شنبه به طور رسمی اعلام خواهد شد، هیچ گزینه‌ای از نخبگان کُرد و اهل سنت معرفی نشده‌اند و آقایان عبدالکریم حسین‌زاده برای وزارت راه و شهرسازی و سیدعماد حسینی برای وزارت نفت صرفاً گزینه‌هایی برای کاهش فشار سیاسیون اهل سنت و نخبگان کُرد بوده است.

در نهایت، مسئولان و سیاستمداران باید به یاد داشته باشند که قول‌ها و وعده‌ها تنها ابزارهایی برای جلب آرا نیستند، بلکه تعهداتی هستند که باید به‌طور جدی و مسئولانه به آن‌ها عمل شود. در غیر این صورت، عواقب این بی‌توجهی و عدم وفای به عهد، می‌تواند به بحران‌های اجتماعی و سیاسی جدی منجر شود.